Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013

Η μικροπολιτική λογική του σχεδίου «Αθηνά» - το παράδειγμα του Αγρινίου

Της ομάδας σύνταξης της Oikopress
Στο παρόν άρθρο παρουσιάζεται εν συντομία, η Οδύσσεια του τμήματος Διαχείρισης Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων (ΔΠΦΠ), που εδρεύει στο Αγρίνιο και το οποίο στα 14 χρόνια συνεχούς λειτουργίας του γνώρισε τρεις διαφορετικές διοικήσεις. Ξεκίνησε υπαγόμενο στο παν/μιο Ιωαννίνων, έγινε αυτόνομο ως παν/μιο Δυτικής Ελλάδας και τώρα με το σχέδιο «Αθηνά» θα περάσει στην διοίκηση του παν/μιου Πατρών. Το παράδειγμα του ΔΠΦΠ δεν είναι το μόνο, δυστυχώς, υπάρχουν πολλά παρόμοια «περιπλανώμενα» πανεπιστημιακά τμήματα στη χώρα που ακολουθούν την ίδια πορεία, ενώ ο κίνδυνος να κιματοποιηθούν απο τους υπάρχοντες κρατικούς μηχανισμούς με το σχέδιο «Αθηνά» είναι υπαρκτός όσο ποτέ.

Η επινόηση των θέσεων εργασίας και η επιχειρηματικότητα

Επιμέλεια: Γαρυφαλλιά Γκαντζούνη,
Manager Ανθρώπινου Δυναμικού

Βασίλης ΤακτικόςΔιάλογος με το διευθυντή της «Οίκοpress»
Στο σύγχρονο κόσμο δεν υπάρχουν απεριόριστες προσφερόμενες θέσεις εργασίας, ούτε αυτές προκύπτουν αυθόρμητα, ούτε μπορεί να τις δημιουργήσει απεριόριστα το κράτος. Για το λόγο αυτό παρουσιάζεται η διόγκωση του φαινομένου της ανεργίας, που λογικά προκύπτει από τον περιορισμό της προσφοράς εργασίας και την ταυτόχρονη αύξηση της ζήτησης. Έτσι, είναι προφανές ότι οι θέσεις εργασίας δημιουργούνται από τις επενδύσεις και την επιχειρηματικότητα, την οποία ούτε το κράτος μπορεί να επεκτείνει, αλλά ούτε και ο ιδιωτικός τομέας, πέραν των ορίων εκείνων που επιτρέπουν σε μια επιχείρηση τη βιωσιμότητα. Σε κάθε περίπτωση, η βιωσιμότητα μιας επιχείρησης προϋποθέτει ένα ποσοστό κέρδους, ενώ για το κράτος προϋπόθεση της βιωσιμότητας είναι να μην υπάρχει ζημία. Πώς μπορούν να δημιουργηθούν όμως θέσεις εργασίας πέραν αυτών των ορίων;

Μαθαίνοντας καλές πρακτικές στην εύρεση εργασίας

Γράφει ο Ορέστης Λαγκαδινός

Το τεράστιο πρόβλημα που ροκανίζει κυριολεκτικά τον ιστό τόσο της ελληνικής όσο και γενικότερα της ευρωπαϊκής κοινωνίας είναι η ανεργία και πάντοτε μπαίνει στο τραπέζι των συζητήσεων η δημιουργία θέσεων εργασίας. Αυτό φυσικά δεν είναι απλό, αλλά είναι σαφές ότι εξαρτάται από ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης και τα κράτη-μέλη της ΕΕ αναζητούν συνεχώς πολιτικές τέτοιες που θα προωθούν ενεργητικά μέτρα για την απασχόληση. Έτσι μια σειρά προγράμματα που υλοποιούνται και στη χώρα μας και τα οποία συγχρηματοδοτούνται από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και από εθνικούς πόρους στοχεύουν ακριβώς στη δυνατότητα απασχόλησης ατόμων που ταλανίζονται από την ανεργία. 



Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2013

Οι εθελοντικές οργανώσεις είναι υπέρ ή κατά των εργαζομένων;

Γράφει ο Γιάννης Διαβάτης

Ως προσωπικό βίωμα και σε σχέση με το ως άνω ερώτημα καταθέτω τις σκέψεις μου ελπίζοντας να συμβάλλω στην άρση παραπλανητικών απόψεων που διασπείρονται λόγω σκοπιμότητας ή λάθους. Σε ηλικία 65 ετών μετά από μια ικανοποιητική οργανωμένη καθημερινότητα στηριγμένη στους καρπούς των μακροχρόνιων σπουδών στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως και στο μόχθο της μακροχρόνιας εργασίας μου, βρέθηκα λόγω κρίσεων αντιμέτωπος με την ανεργία και την οικονομική στενότητα ως συνέπεια αυτής.

Οι εργαζόμενοι στην κοινωφελή και οι Μ.Κ.Ο

Γράφει ο Σταύρος Μαραγκός
Γεωλόγος- Γεωπεριβαλλοντολόγος

Πολλά ακούγονται και γράφονται ακόμη περισσότερα για τον ρόλο των Μη Κερδοσκοπικών Οργανώσεων (Μ.Κ.Ο) και την προσφορά τους στην κοινωφελή εργασία. Εκμετάλλευση εργαζομένων, καταγγελίες συμβάσεων, καθυστέρηση πληρωμών.
Σίγουρα όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά αλλά νομίζω ότι εδώ έχουμε περάσει στο άλλο άκρο. Είναι λογικό λοιπόν με βάση τα δεδομένα της εποχής εργαζόμενοι των Μ.Κ.Ο να επιτίθενται στην ίδια Μ.Κ.Ο που τους προσέλαβε γιατί πιθανώς να καθυστερείται η πληρωμή του ;

Οι ΜΚΟ εχθρός ή σύμμαχος των εργαζομένων;

Γράφει ο Νίκος Γκέκας,
Δημοσιογράφος

Σε μία χώρα όπου υπάρχει 26% ανεργία και το 30% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας είναι απολύτως φυσιολογικό να υπάρχει δυσαρέσκεια και αγανάκτηση. Μία αγανάκτηση απολύτως δικαιολογημένη, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο μέσος πολίτης αυτής της χώρας δεν μπορεί πλέον όχι να έχει καλό επίπεδο διαβίωσης, αλλά ούτε καν να επιβιώσει. 

Editorial 18ου Τεύχους | «Εθελοντισμός: εχθρός ή σύμμαχος των εργαζομένων»

Στη χώρα μας έχει ξεκινήσει και συνεχίζεται από πολλούς μια κατασυκοφαντική επίθεση κατά των Ο.Κ.Π. (Οργανώσεων της Κοινωνίας Πολιτών), ιδιαίτερα για εκείνες που υλοποιούν προγράμματα κοινωφελούς εργασίας, με χαρακτηρισμούς όπως «το δουλεμπόριο των εργαζομένων», «οι Μ.Κ.Ο. κλέβουν τους εργαζομένους» κ.λπ.
Αυτή η εκστρατεία γίνεται από κάποιους «συνδικαλιστές» και κάποια πολιτικά κόμματα. Οι Ο.Κ.Π. είναι εκείνες που υπηρετούν την κοινωνική οικονομία, την περιβαλλοντική δράση, τις κοινωνικές επιχειρήσεις και σε όλη την Ευρώπη με τα νέα στοιχεία απασχολούν το 14% των εργαζομένων.
Είναι μάλιστα ο μόνος τομέας της οικονομίας που αυξάνει ποσοστιαία την απασχόληση ενώ ταυτόχρονα ο δημόσιος και ιδιωτικός τομέας αυξάνουν τις απολύσεις. Με ποια λογική και με ποιο ηθικό κύρος στην κοινωνία πέραν της ψευδολογίας έρχονται οι συγκεκριμένοι κύκλοι να κατασυκοφαντήσουν το εθελοντικό κίνημα; Τι εξυπηρετεί αυτή η πρακτική πέρα από την ψυχολογία φόβου και την χειραγώγηση των εργαζομένων σε λογικές που οδηγούν στο αντίθετο αποτέλεσμα από εκείνα που υπόσχονται; Ποιοι έχουν συμφέρον να οδηγούν στην απελπισία τους εργαζομένους με την ελπίδα να τα καταστρέψουν όλα, για να έρθουν κάποιοι άλλοι εξουσιαστές στην εξουσία; Για αυτά τα θέματα και με τίτλο «Εθελοντισμός: εχθρός ή σύμμαχος των εργαζομένων», η Social Activism Αθηνών και η Οίκοpress καλούν σε διάλογο ώστε να μιλήσουν και να ακουστούν όλοι.